توپ های برفی راه حل نیستند.

همچنین از سیستم های برف سازی برای امکان اسکی در مناطق پایین تر استفاده می شود. کنوتی گفت، اما این نیز تنها وسیله ای برای به تاخیر انداختن پیامدهای تغییرات آب و هوایی است.

یک مشکل اضافی در دست است. برای تولید برف مصنوعی، حداقل دمای معینی منهای دو درجه سانتیگراد مورد نیاز است. کنوتی گفت، اگر نتوان به این دما دست یافت، حتی بهترین ماشین ها نیز نمی توانند برف تولید کنند.

برف مصنوعی ارزان نیست. قیمت یک کیلومتر برف مصنوعی حدود 1 میلیون فرانک یا تقریباً 1106000 دلار است. کنوتی گفت که حمل و نقل آب و عملکرد توپ های برفی مقادیر زیادی انرژی مصرف می کند. و تمام آن پول و انرژی هدر می رود اگر باران بارانی برف را بلافاصله پس از تولید بشویید.

علاوه بر انرژی مصرفی، تولید برف اثرات نامطلوب دیگری بر محیط زیست دارد.

توپ های برفی بیشتر در شب کار می کنند و صدای بلندی دارند که با سطح سر و صدای یک جاده شلوغ قابل مقایسه است. کنوتی گفت که این باعث ایجاد مزاحمت و راندن حیات وحش می شود.

در این میان، ساختار برف مصنوعی فشرده تر از برف طبیعی است. گیاهان می توانند زیر برف گیر کرده و به دلیل کمبود اکسیژن بمیرند.

برای راه حل های بلندمدت، ما باید با تغییرات آب و هوایی مبارزه کنیم.

اما جایگزین چیست؟ بر اساس پلتفرم آماری Statista، در سوئیس، بیش از 54 درصد از مناطق اسکی به طور مصنوعی برف هستند. در غرب ایالات متحده برف مصنوعی 20-40٪ مناطق اسکی را پوشانده است.

کنوتی گفت: «تاکنون، متأسفانه، راه حل بلندمدتی وجود ندارد. بله، شما می توانید یخچال ها را بپوشانید و برف مصنوعی تولید کنید، اما این یک راه حل دائمی نیست.

کنوتی گفت که بهتر است برای بازسازی پیست‌های اسکی در ارتفاعات بیشتر تلاش کرد و در پیست‌های اسکی کوچک سرمایه‌گذاری نکرد که در چند سال دیگر سودی نخواهند داشت.

در مبارزه با گرمایش جهانی نباید سعی کرد ماشین‌های جدیدتر و گران‌تر را ذخیره کرد، بلکه باید به سمت ارتفاعات بالاتر رفت.

به گفته کنوتی، تنها راه حل بلندمدت متوقف کردن تغییرات آب و هوایی است.