“پیش از همه‌گیری، بسیار نادر بود که مواردی اتفاق بیفتد. در قرنطینه، ما به تماشای برنامه‌های تلویزیونی یا تولیدات تئاتری می‌نشستیم که در تلویزیون پخش می‌شدند، و بدیهی است که این کار را در سالن خود انجام می‌دادیم. می‌توانستیم با هم چت کنیم، می‌توانستیم بحث کنید، ما می‌توانیم بجنگیم، می‌توانیم کاری را که دوست داریم انجام دهیم. و به نظر می‌رسد که مردم آن را وارد تئاتر کرده‌اند.”