جبران ردپای کربن با کاشت درخت
در سراسر دریای ایرلند، هنری امسون متوجه شد که اگر یک سکویا غول پیکر بکارد، می‌تواند ارزش یک عمر ردپای کربن خود را جبران کند.
پس برای خود و هر یک از فرزندانش یکی کاشت. و سپس تصمیم گرفت زمین بیشتری برای کاشت این درختان پیدا کند و به افراد دیگر اجازه دهد کربن آنها را جبران کنند.
نتیجه، The Great Reserve بود، طرحی برای خرید زمین کافی برای کاشت 100000 سکویا غول پیکر در نخلستان های کوچک در سراسر انگلستان و ولز. این گروه تاکنون تقریباً 2700 درخت از این درختان را در چهار مکان کاشته است.
در شمال کالیفرنیا، شبکه بازسازی جزیره لاک پشت در ماموریتی برای کاشت 10000 چوب سرخ ساحلی جدید در زمین های جنگل زدایی در شمال کالیفرنیا است.
هنگامی که یک بیشه چوب قرمز بالغ شد، دیگر نیازی به کاشت درخت نیست. کرهولاس گفت، در حالی که آنها مخروطی هستند، تعداد کمی از درختان سالم به طور طبیعی از مخروط هایی که روی زمین می ریزند رشد می کنند. در عوض آنها مانند علف های هرز از سیستم ریشه درختان مستقر جوانه خواهند زد.
کاشت درختان بومی برای محافظت از تازه واردان
یک بیشه چوب سرخ در پشت دفتر کرهولاس در 150 سال گذشته چندین بار قطع شده است، اما برخی از “ساقه‌های” رشد دوم یا سوم که از ریشه کنده‌ها رشد می‌کنند، اکنون به قدری گسترده شده‌اند که نمی‌توانید آنها را بپیچید. بازوهایت را دور آنها
کرهولاس گفت در حالی که خود درختان در صورت قطع درختان 2000 سال دیگر زنده خواهند ماند، سیستم ریشه بسیار قدیمی تر است، شاید ده ها هزار سال باشد.
سیستم ریشه بخشی از جنگل است که برای کسانی که می خواهند این سینک های کربن را از ابتدا بازسازی کنند، تکثیر آن دشوار است.
این به این دلیل است که سرخ‌وودها ریشه‌های کم‌عمقی دارند و اگر محافظت نشوند در جوانی آسیب‌پذیر هستند. در یک جنگل بالغ، ریشه ها برای حمایت از درختان در هم می آمیزند.
مک گینیس در باغ غول پیکر در ایرلند تلاش می کند تا با کاشت درختان بومی – به عنوان مثال بلوط، توس، فندق – در بین درختان سرخ به طوری که ریشه این درختان با درختان سرخ چوب های جوان مخلوط شود، تکرار کند.
او گفت: «ردوودها چیزی هستند که ما اکنون آن را عجیب و غریب می نامیم. ما سعی می کنیم تا جایی که می توانیم آن را طبیعی نگه داریم. اینها بزرگترین و بلندترین درختان جهان هستند. آنها بومی ایرلند نیستند. ما در تلاش هستیم تا آن را تا حد امکان طبیعی و تدریجی کنیم.»
