این به زنان کابل قدرت داد و آنها را امن نگه داشت. بسیاری از زنان اجازه نداشتند بیش از 20 متر از خانه خود بدون رابطه مردانه بروند. شاتل صورتی به زنان این امکان را می داد که به راحتی برای کار به عقب و جلو بروند.

در 10 اوت 2021، دولت بایدن در واشنگتن اعلام کرد که نیروهای آمریکایی را از افغانستان خارج خواهد کرد و تنها پنج روز بعد، طالبان کنترل شهر کابل، پایتخت را دوباره به دست گرفتند.

فرار از کابل برای رهایی از سلطه طالبان

اندکی بعد حیدری به همراه همسرش و دختر کوچکش به کمک نوو اونلوس با یک پرواز از کابل به فلورانس آمدند و در آنجا با اتوبوس به آریزو و در نهایت به ویتربو رفتند. پسر بزرگ آنها سال ها قبل به آلمان نقل مکان کرده بود، در حالی که دومین دختر بزرگ آنها ازدواج کرده و به ایران نقل مکان کرده بود.

حیدری گفت: “این یک سفر سازماندهی شده نبود، ما بلافاصله افغانستان را ترک کردیم، ما اصلا خودمان را آماده نکرده بودیم.” ما قبلاً اصلاً به این موضوع فکر نکرده بودیم و وقتی به ایتالیا آمدیم با افراد مختلف، مذهب، زبان، فرهنگ، غذا آشنا شدیم. همه چیز برای ما تازگی داشت. بنابراین در ابتدا سخت بود، اما کم کم یاد می گیریم که با زندگی جدید خود سازگار شویم.

حیدری بیشتر کمک هایی را که به آن ها دریافت کرده اند نسبت می دهد Associazione Ricreativa Cultural Italiana (ARCI)، یک سازمان غیرانتفاعی ملی ایتالیایی که برای ارائه کمک های مالی و فیزیکی به مهاجران و پناهندگان در ایتالیا کار می کند.

بر اساس گزارش موسسه ملی آمار ایتالیا، در حال حاضر حدود 14000 پناهجوی افغان در ایتالیا زندگی می کنند. از این گروه تنها 15 درصد زن هستند.

یک کارشناس که در ARCI کار می کند، توضیح داد که این درصد پایین نشان می دهد که افغانستان به زنانی که فاقد شوهر هستند یا خود را رهایی داده اند اجازه خروج از کشور را نمی دهد. این کارشناس با این شرط که از نام آنها استفاده نشود، گفت: “ما زنان زیادی را در پروژه خود داریم که درخواست می کنند با خواهران یا دختران خود ملاقات کنند اما اکنون هیچ راه حلی برای آنها وجود ندارد.” هیچ کانال بشردوستانه ای وجود ندارد که با دولت فعلی افغانستان توافق شده باشد.»

مبارزه برای حقوق زنان در اسلام سنتی

اولین خاطرات دوران کودکی حیدری در ایران می گذرد، کشور هم مرزی که خانواده اش اندکی پس از تولد او از افغانستان به آنجا نقل مکان کردند. او بزرگ‌ترین 10 خواهر و برادر است که بین یک پدر و دو مادر تقسیم شده است.

حیدری به جز حضور مداوم جنگ و بی ثباتی در افغانستان چیز زیادی از دوران کودکی خود را به یاد نمی آورد.

این شرایط فقط بدتر شد. تنها پنج سال پس از تولد او، رئیس جمهور افغانستان کشته شد و نور محمد تره کی، رهبر حزب دموکراتیک خلق افغانستان، به عنوان رهبر جدید افغانستان را به دست گرفت.

تره کی در دوران حکومت خود حقوق زنان را محدود کرد و ارزش های سنتی اسلامی را پایه گذاری کرد. به گفته کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR)، از سال 1982 حدود 2.8 میلیون افغان برای فرار از هرج و مرج جاری در افغانستان به کشورهای همسایه پاکستان و ایران گریخته اند.

حیدری پس از پایان تحصیلات متوسطه در ایران، به مدت دو سال در یکی از دانشگاه‌های محلی ادبیات خواند تا اینکه خانواده‌اش شوهری برای او پیدا کردند که یک بار قبل از ازدواج با او آشنا شد. او در روز عروسی اش 20 سال هم نداشت و یک سال بعد صاحب اولین پسرش شد. به دلیل به دنیا آمدن پسرش، او مجبور شد دانشگاه را رها کند که باعث ناراحتی او شد.

حیدری می گوید: «می خواستم درس بخوانم، اما وقتی ازدواج کردم دیگر نتوانستم ادامه تحصیل بدهم، به همین دلیل منصرف شدم.

طالبان دوباره ظهور می کند.

در سال 1995، طالبان با وعده صلح در افغانستان به قدرت رسیدند و باعث هرج و مرج و جنگ بیشتر در این کشور شدند. با این حال، اندکی بعد، 11 سپتامبر اتفاق افتاد و ایالات متحده مشکوک شد که اسامه بن لادن، که پشت این حمله بود، در افغانستان مخفی شده است. این امر منجر به اشغال افغانستان توسط ایالات متحده شد که طالبان را از قدرت بیرون راند.

اندکی بعد حیدری با امید به صلح و حقوق برابر برای زنان در این کشور جنگ زده به افغانستان رفت.

اکنون، حیدری از کمک ARCI برای افتتاح یک سالن ناخن استفاده می کند که به عنوان مرکز فرهنگی برای زنان مسلمان، به ویژه زنان افغان، در استان ویتربو دو برابر خواهد شد. ما می خواهیم این مرکز فرهنگی را با کمک ARCI افتتاح کنیم. ما می خواهیم این کار را برای زنان، برای زنان مسلمان و بالاتر از همه برای زنان افغان انجام دهیم.»

حیدری دوست دارد که زنان افغانستان بدانند که زیبا و قوی هستند و می توانند هر کاری را انجام دهند، اگر بهتر از مردان نباشد. او می خواهد که جهان بداند که زنان افغان می توانند هر کاری که در ذهنشان باشد انجام دهند.

حیدری گفت: «من این پیام را برای زنان افغانستان دارم: مطمئن هستم که می‌توانیم راه‌حلی پیدا کنیم و روزی از همه این جنگ‌ها، همه این چیزهایی که در افغانستان می‌گذرد، عبور خواهیم کرد». من امیدوارم که این وضعیت به زودی در افغانستان پایان یابد و ما بتوانیم حقوقی را که قبلا داشتیم پس بگیریم.

بر اساس گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، حدود 200000 زن افغان در ماه اوت 2021 از کشور گریختند. میلیون ها نفر دیگر باقی مانده اند که قادر به فرار نیستند.