هنگامی که سوفی اشیم در سال دوم دبیرستان بود، یک معلم انگلیسی مقاله ای در مورد برابری قاعدگی تعیین کرد. Ascheim و گروهی از دانش آموزان با الهام گرفتن با Action India، سازمانی که از برابری و دسترسی به مراقبت های بهداشتی و آموزش برای زنان دفاع می کند، شریک شدند تا راه اندازی کنند. پروژه پد با کمپین بین المللی Kickstarter.

آشیم خیلی زود متوجه شد که بسیاری از دخترانی که در هند با آنها صحبت می کردند، در نهایت دیگر بازنگشتند.

آشیم گفت: «هنگامی که آنها پریود شدند و به بلوغ رسیدند، به دلایل بی‌شماری دیگر نمی‌توانستند به مدرسه بروند.

این کشف تأثیر فقر دوره و نابرابری قاعدگی را آشکار کرد. اما آنها نیز متوجه شدند که این مشکل در خانه نیز شایع است.

اشیم گفت: «اگر در این کشور دسترسی به مسکن، سرپناه، پوشاک و غذا وجود نداشته باشد، که اساساً وجود دارد، در این صورت عدم دسترسی به محصولات مراقبت دوره ای وجود خواهد داشت. “شاید حتی بیشتر از این، زیرا این موضوعی است که ما در مورد آن بحث نمی کنیم.”

سازمان ایجاد کرد برنده جایزه اسکار مستند نتفلیکس دوره زمانی. پایان جمله. همچنین 13 دستگاه پد قرار داد و 9 برنامه ساخت پدهای قابل شستشو را در کشورهای مختلف جهان آغاز کرد و دو برنامه را در ایالات متحده برای مبارزه با فقر دوره ای آغاز کرد.

بدون پول برای محصولات قاعدگی، دختران از مدرسه در خانه می مانند.

این آزمایشگاه سیاست در بیمارستان کودکان فیلادلفیا فقر دوره ای را دسترسی ناکافی به محصولات بهداشتی قاعدگی، امکانات و مدیریت ضایعات، علاوه بر آموزش نامناسب در مورد قاعدگی و افزایش آسیب پذیری اقتصادی زنان به دلیل بار مالی لوازم قاعدگی تعریف می کند.

در حالی که فقر دوره ای برای اولین بار در سطح بین المللی به دلیل افزایش درصد دختران پریود ترک تحصیل در مناطقی مانند هند و جنوب صحرای آفریقا مورد توجه قرار گرفت، دختران و زنان در ایالات متحده نیز به دلیل نابرابری قاعدگی آسیب دیده اند.

اخبار پزشکی امروز نشان داد که دو سوم از 16.9 میلیون زن قاعدگی که در فقر زندگی می کنند در ایالات متحده قادر به تهیه محصولات ضروری نیستند.

در حالی که درصد قابل توجهی از جمعیت زنان در سکوت رنج می برند، برنامه کمک تغذیه تکمیلی (SNAP) برای افراد زیر خط فقر، که به عنوان کوپن غذا نیز شناخته می شود، محصولات بهداشتی زنانه را پوشش نمی دهد.

بر اساس مقاله ای در سال 2022 که توسط The Seattle Medium منتشر شد، از هر 5 دختر در ایالات متحده، یک دختر به دلیل عدم دسترسی به محصولات، در حین پریود از مدرسه غیبت می کند.

با توجه به این موضوع، چرا زنان به طور نامتناسبی از بار مالی ناشی از محصولات قاعدگی رنج می برند در حالی که تنوع محصولات بهداشت شخصی برای مردان و زنان ضروری است؟

مردان هزینه کمتری برای محصولات بهداشتی پرداخت می کنند.

اولیویا استون، دانشجوی سال اول دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از بنیانگذاران زنان سالم با اعتماد به نفسسازمانی که هدف آن ریشه‌کن کردن فقر دوره از طریق آموزش و کمک‌های مالی است، گفت که او زمانی این سازمان را تأسیس کرد که متوجه شد محصولات بهداشتی برای پسران و مردان عموماً ارزان‌تر از محصولات دختران و زنان هستند.

طبق گزارش سازمان ملی زنان، به طور متوسط، یک زن در هر چرخه 20 دلار برای محصولات بهداشتی زنانه خرج می کند که این رقم در طول عمر حدود 18000 دلار است.

استون گفت که نزدیک به 30 دلار برای محصولات با کیفیت بالاتر و بدون مواد شیمیایی هزینه می کند.

با توجه به قیمت بالا برای محصولات قاعدگی، بسیاری از پناهگاه ها نمی توانند منابعی را برای زنان تامین کنند تا محصولات کافی در هر دوره قاعدگی ارائه کنند.

بسیاری از مدارس قادر به پوشش هزینه محصولات بهداشتی نیستند، حتی اگر انجمن آموزش ملی در سال 2022 گزارش داد که بیش از 25 درصد دانش آموزان به دسترسی به محصولات در دستشویی مدرسه متکی هستند.

لابی برای قانون گذاری برای مبارزه با فقر دوره

در برخی موارد، پرستار مدرسه از دانش آموزان برای تامپون هزینه می گیرد. این چیزی است که در هاوایی اتفاق افتاد تا زمانی که انجمن معلمان ایالتی هاوایی با دولت ایالتی لابی کرد و آن را به تصویب قانونی در سال 2022 رساند که به محصولات دوره رایگان در مدارس دولتی ایالت نیاز داشت.

در حالی که دانش‌آموزانی مانند استون و آشیم راه را برای برابری قاعدگی هموار می‌کنند، هنوز کارهای بیشتری با توجه به قوانین وجود دارد.

بر اساس اتحاد برای لوازم دوره در نیوهیون، کانکتیکات، 24 ایالت اکنون محصولات دوره را از مالیات فروش معاف می کنند.

پروژه پد یک ابزار سیاستی برای مردم ایجاد کرده است تا با دولت خود لابی کنند تا قوانینی برای مبارزه با نابرابری دوره ای ایجاد کنند. این «مجموعه ابزار» شامل الگوهای نامه‌ای برای دسترسی به قانون‌گذاران محلی، راه‌هایی برای تحقیق و درک قوانینی است که در حال حاضر وجود دارد و نکاتی در مورد چگونگی اطمینان از اجرای سیاست‌های اجرا شده از قبل.

آشیم گفت: «جایی که الان هستیم خیلی بهتر از سال 2015 است. “آیا فکر می کنم هنوز راه زیادی در پیش داریم؟ کاملا. من مشتاقانه منتظر روزی هستم که دیگر مجبور نباشم اینقدر به فقر دوره ای اهمیت دهم.»