در نیجریه ، خشونت پلیس بیداری جوانان را تحریک می کند

حادثه ترسناک در محل اقامت دانشجویی ما واقعیتی را که در کشور زادگاهم نیجریه در جریان بود بیدار کرد. شهروندان عصبانی که از بدرفتاری در کشور خود خسته شده بودند ، در اعتراض به بی رحمی پلیس توسط واحدهای SARS ، در خیابان های شهرها پر می زدند.

در ابتدا در اعتراضات شرکت نکردم. یادم می آید که یک شنبه صبح بعد از ارادت خانوادگی ، واتس اپ خود را چک کردم. پیام های مردم را دیدم که می گفتند: “امیدوارم که در امان باشی” و “در امان باش”. در رادیو در پس زمینه ، شنیدم که گوینده خبر مرتباً “EndSARS” را ذکر می کند.

پیامی از جاش ، دوستی در غنا دیدم که پرسید ، “اوضاع در نیجریه چگونه است؟” مکث کردم و فهمیدم که جوابی برای سوال ندارم. بنابراین من پاسخ دادم ، “همانطور که در اخبار می بینید” – حتی اگر رسانه های جریان اصلی داستان را پخش نمی کردند. من آماده ارسال پاسخ طولانی نبودم.

من در سال 2018 به توییتر پیوستم ، اما در فیس بوک و اینستاگرام فعالیت بیشتری داشته ام. اما وقتی شروع کردم به دیدن تصاویر توییت های مردم در مورد وضعیت WhatsApp تقریباً در همه ، تصمیم گرفتم خودم آن را بررسی کنم.

برای چند روز آینده ، بسیاری از توییت ها را توسط افرادی که داستان چگونگی وحشیگری توسط پلیس را تعریف می کردند ، بازتوییت کردم. اگر شما در نیجریه جوانی هستید ، باید آن را تجربه کرده باشید ، یا حداقل باید کسی را بشناسید. چیزی که با گفتن داستانهایشان توسط چند نفر شروع شد به هشتگ شماره یک در جهان تبدیل شد – #EndSARS – و هر فرد مشهوری که در این مورد توئیت نکرد ، فراخوانده شد. ریحانا ، هیلاری کلینتون و حتی تایلر پری در توییتر درباره آنچه در نیجریه می گذرد توئیت کردند.

آنچه به عنوان یک اعتراض مسالمت آمیز آغاز شد ، تبدیل به جنگ بود.

بنابراین یک سال پس از ورود تیم SARS به خوابگاه ما ، من جسارت خود را سخت گرفتم و با گرفتن پلاکاردی با عنوان “EndPoliceBrutalityinNigeria” و “StopKillingTheFutureOfYourNation” به اعتراض پیوستم.

روز اول اعتراض مسالمت آمیز بود. بیش از 2000 معترض در شهر من شرکت کردند و در سراسر نیجریه اعتراضاتی صورت گرفت.

روز دوم به اعتراض رفتم ، اما آنجا آرام نبود ، بنابراین به خانه رفتم. بعد از رفتن من فهمیدم که پلیس با گاز اشک آور به سمت معترضین شلیک کرده و گفته می شود سه نفر مورد اصابت گلوله قرار گرفته اند. من فیلم را دیدم و باور نمی کردم که وقتی ما فقط می خواستیم زندگی کنیم ، دولت می تواند علیه ما رو کند.

مشکل تظاهرات خیابانی در نیجریه این است که وقتی معترضان مسالمت آمیز بیرون می آیند ، اراذل و اوباش نیز ظاهر می شوند. در حاشیه اعتراضات EndSARS ، مراکز خرید ، سوپرمارکت ها و انبارهای دولتی غارت و سوزانده شد. در سایر مناطق کشور ، جنگ قبیله ای در جریان بود ، زیرا کلاه های خاکی شرق مساجد و مشاغل متعلق به اعضای قبیله هاوسا را ​​به آتش کشیدند. هاوساها با رفتن خانه به خانه و کشتن ایگبوس ، که در شمال زندگی می کند ، پاسخ دادند.

آنچه به عنوان یک اعتراض مسالمت آمیز آغاز شد ، کم کم به جنگ تبدیل می شد. شب 20 اکتبر ، همزمان با تجمع معترضین مسالمت آمیز در لاگوس ، دولت دوربین های امنیتی و چراغ های خیابان را خاموش کرد. نیروهای نظامی تظاهرکنندگان را محاصره و تیراندازی کردند. معترضان ، دست در دست یکدیگر و خواندن سرود ملی ، کشته شدند.

این بیداری جوانی دردناک بوده است.

من نمی خواستم در 17 سالگی بمیرم ، بنابراین برای یک معجزه دعا کردم. با ظهور دوباره شبه نظامیان و گروه های تروریستی که سالها در مخفیگاه بودند ، اوضاع بیشتر می شد. سپس رئیس جمهور تصمیم گرفت در 22 اکتبر برای ملت سخنرانی کند. آنجا! این معجزه من بود.

من آن شب مانند بسیاری دیگر از نیجریه ای ها جلوی تلویزیون نشستم و انتظار عذرخواهی یا کلام امید را داشتم. در عرض 12 دقیقه ، او موفق شد امید را از نیجریه ها بکشد و باعث شود ما در کشور خودمان احساس غواصی کنیم.

به حدی که ساعتی پس از سخنرانی وی ، #InternationalPassport و #LastPersontoLeaveNigeriaShouldOffOffTheLight به روندهای هشتگ جدید تبدیل شد.

شنبه 24 اکتبر است و بسیاری از مردم نیجریه احساس ناامیدی می کنند. هیچ جنگی وجود ندارد ، اما انقلابی در روح ما در حال دمیدن است. جوانان فهمیده اند که به نوعی نیجریه ارزش پس انداز ندارد و از اعتراض خارج شده اند. اراذل و اوباش به انبارهای دولتی ادامه می دهند و زندگی آرام آرام به روال عادی خود بازمی گردد.

آنچه اعتراض مسالمت آمیز بود تقریباً به جنگ تبدیل شد. اکنون به یک بیداری دردناک تبدیل شده است.

(برای یک داستان دیگر در مورد اعتراضات EndSARS در نیجریه ، اینجا را کلیک کنید.)