در نوامبر 2022، گروهی از مردم در فیلادلفیا گرد هم آمدند تا یک ماهی را عزاداری کنند.

این رویدادی بود که توسط یک سازمان محیط زیستی به نام Delaware Riverkeeper Network برگزار شد تا توجه را به انقراض ترسناک ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس – که برای خاویار برداشت شده است – جلب کند و به آژانس هایی که در کاهش سریع ماهی نقش دارند نشان دهد که آنها باید راه را تغییر دهند. آنها کارها را اجرا می کنند

اگر این کار را نکنند، آخرین 250 ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس که تخم‌ریزی می‌کنند، به تشییع جنازه واقعی نیاز خواهند داشت.

ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس ماهی بزرگی هستند که می توانند تا 14 فوت رشد کنند. آنها آبی/مشکی تیره هستند، با ردیف هایی از اسکات دور بدنشان و شکمشان سفید است. ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس دندان ندارند، بنابراین دهانی خلاء مانند دارند که از آن برای برداشتن غذا از آب استفاده می کنند.

رودخانه دلاور یک آبراه مهم در ایالات متحده است. آب آشامیدنی بیش از 13 میلیون نفر را تامین می کند. طول این رودخانه 330 مایل است و از پنج ایالت می گذرد: دلاور، مریلند، پنسیلوانیا، نیوجرسی و نیویورک. عمیق ترین قسمت رودخانه در نارووسبورگ، نیویورک و 113 فوت عمق دارد.

از خاویار تا حفاظت

طبق گفته شبکه رودخانه دلاور، جمعیت ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس ابتدا به دلیل صید بی رویه توسط صنعت خاویار شروع به کاهش کرد. سپس به دلیل کاهش اکسیژن ناشی از شکوفایی جلبک ها، رو به وخامت گذاشت.

در سال 2022، پروژه یکپارچگی محیطییک سازمان حامی محیط زیست در واشنگتن دی سی، داده ها را از آبراهه ها در تمام 50 ایالت ایالات متحده جمع آوری کرد تا تأثیر قانون آب پاک را 50 سال پس از تصویب آن اندازه گیری کند.

این پروژه نشان داد که 97.3 درصد از رودخانه ها و نهرهای دلاور آسیب دیده به نظر می رسد.

ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس یک جمعیت ژنتیکی خاص از ماهی است که فقط در رودخانه دلاور یافت می شود. Anneka von Rossum، هماهنگ کننده حمایت و سیاست در شبکه Delaware Riverkeeper، گفت که قبلاً فراوان بود.

فون روسوم گفت: “شما می توانید رودخانه را از یک طرف به طرف دیگر در پشت ماهیان خاویاری عبور دهید.”

پاکسازی زباله های صنعتی

شبکه رودخانه دلاور همچنین طوماری را راه اندازی کرد تا کمیسیون حوضه رودخانه دلاور و سایر سازمان های دولتی را وادار کند تا استاندارد اکسیژن محلول را افزایش دهند.

استانداردی که کمیسیون تعیین کرده بود 3.5 گرم در هر متر اکسیژن محلول بود، اما برای اینکه ماهیان خاویاری اقیانوس اطلس زندگی سالمی داشته باشند به 6.0 تا 6.35 گرم در هر متر اکسیژن محلول نیاز دارند.

جمعیت ماهیان خاویاری در حال حاضر کمتر از 0.5 درصد از جمعیت کلی ماهیان خاویاری سابق است.

میزان آلودگی دلاور در مقایسه با سایر نقاط کشور بالا است. بر اساس پروژه یکپارچگی محیطی، 50 درصد از رودخانه ها و نهرهای نمونه برداری شده به دلیل آلودگی آب آنها به عنوان “ضعیف” طبقه بندی شدند.

بر اساس کمیسیون حوزه رودخانه دلاورافزایش فعالیت های صنعتی و افزایش جمعیت در دلاور در قرن 18 ابتدا آب را آلوده کرد. بیماری های منتقله از طریق آب منجر به کاهش جمعیت ماهیانی شد که به رودخانه مهاجرت کردند. در طول جنگ جهانی دوم آلودگی ناشی از زباله های صنعتی و زباله های عمومی بدتر شد.

رودخانه آنقدر کثیف شد که رنگ کشتی هایی که از رودخانه عبور می کردند یا در آن پهلو می گرفتند قهوه ای می شد و به دلیل تمام سموم موجود در آب می افتاد.

زنده کردن “مناطق مرده”.

را کمیسیون حوزه رودخانه دلاوریک آژانس بین ایالتی فدرال، در سال 1961 برای پاکسازی آلودگی ایجاد شد. برخی از مصب ها “مناطق مرده” در نظر گرفته می شدند – سطح اکسیژن در آب این مصب ها به قدری پایین بود که هیچ ماهی یا سایر موجودات آبی نمی توانستند زنده بمانند.

در سال 1967، همان استانداردهای کیفیت آب برای تمام حوضه های رودخانه ای بین ایالتی در ایالات متحده به تصویب رسید. یک سال بعد، کنگره ایالات متحده قانون رودخانه های وحشی و دیدنی را تصویب کرد. قسمت پایینی رودخانه دلاور در حال حاضر یک رودخانه وحشی و دیدنی است. این بدان معناست که کیفیت آب و وضعیت کلی رودخانه توسط آن قانون محافظت می شود. سرانجام، در سال 1972 کنگره قانون آب پاک را برای کنترل کیفیت آب تمام آبراه‌های ایالات متحده تصویب کرد.

رودخانه دلاور در حال حاضر به عنوان یکی از بهترین داستان های موفقیت در کیفیت آب در جهان دیده می شود.

فون روسوم گفت: در سال 2020 رودخانه دلاور به عنوان رودخانه سال در ایالات متحده انتخاب شد.

بیل شلوتر ماهیگیری است که از زمان جوانی به ماهیگیری در رودخانه دلاور رفته است. Schluter گفت: «رودخانه تقریباً از هر نظر تمیزتر شده است، از جمله بصری. رودخانه دلاور نسبت به سایر آب‌هایی که من در آنها ماهی می‌گیرم تنوع بیشتری دارد.

حالا برای مبارزه با فرکینگ

شبکه Delaware Riverkeeper در حال کار بر روی پروژه بعدی خود است – کمیسیون را تحت فشار قرار می دهد تا فرکینگ در حوضه رودخانه دلاور را به طور کامل ممنوع کند. فرکینگ اساساً فرآیندی است که نفت و گاز طبیعی را از سنگ ها حذف می کند. می تواند منجر به نشت متان، یک گاز گلخانه ای شود. فرکینگ همچنین مقدار قابل توجهی آب مصرف می کند و می تواند آن را آلوده کند.

کمیسیون در حال حاضر اجازه واردات فاضلاب فرکینگ به رودخانه دلاور و صادرات آب رودخانه دلاور را برای فرکینگ خارج از حوضه می دهد.

فون روسوم گفت: «آژانس‌های غیرانتفاعی بسیاری از بار دوره‌های کاری را برای آژانس‌های مختلف و برای سازماندهی عموم مردم انجام می‌دهند.

فون روسوم گفت که افراد می توانند در هر کجا که هستند برای کمک به حفاظت از آبراه ها و حیات وحش مشارکت کنند. او گفت: “شما می توانید سازمان های غیرانتفاعی را در منطقه خود جستجو کنید، و می توانید راه های زیادی برای مشارکت پیدا کنید.” امضای طومارها، داوطلب شدن در یک سازمان غیرانتفاعی محلی یا راه اندازی یک باشگاه محیطی در مدرسه می تواند تغییری ایجاد کند.

فون روسوم گفت: “هر ذره ای مهم است.”